Błogosławiona Julia Rodzińska
należała do Zgromadzenia Sióstr św. Dominika. Urodziła się 16 marca 1899 roku w Nawojowej (8 km od Nowego Sącza). Nadano jej imiona Stanisława Maria Józefa. Już jako mała dziewczynka przeżyła najpierw śmierć swojej rocznej siostrzyczki, później matki oraz ojca. W wieku 10 lat została sierotą, nikt z rodziny nie chciał się też zająć ani nią, ani jej rodzeństwem. Opiekę nad jej braćmi przejął ks. proboszcz Żabecki, zamieszkali oni u rodziny Nowakowskich, a przełożona wspólnoty Sióstr Dominikanek – Stanisława Leniart – zaopiekowała się dziewczynkami. Powtórzyła się historia – również s. Stanisława została zaopiekowana przez siostry, gdy została sierotą. Stanisława i jej siostra uczyły się haftu, muzyki, praktycznych obowiązków domowych, a później Stasia, ze względu na swoją inteligencję, zostaje wysłana do Seminarium Nauczycielskiego w Nowym Sączu. Po złożeniu ślubów zakonnych i uzupełnieniu wykształcenia pedagogicznego pracowała w Mielżynie koło Gniezna, Rawie Ruskiej i najdłużej, bo 22 lata w Wilnie. W całej swej posłudze apostolskiej związana była z dziećmi i młodzieżą, czy to jako opiekunka w zakładzie dla sierot, czy też jako nauczycielka, a później kierowniczka szkoły.
W 1943 została aresztowana w więzieniu na Łukiszkach. W lipcu 1944 wraz z transportem więźniów politycznych trafiła do obozu koncentracyjnego w Stutthofie koło Gdańska, gdzie została osadzona z numerem 40992 w barakach części żydowskiej. Zarażona tyfusem, zmarła 20 lutego 1945 roku też przed wyzwoleniem więźniów z obozu.
Św. Jan Paweł II wyniósł ją na ołtarze 13 czerwca 1999 roku w Warszawie podczas beatyfikacji 108 męczenników z II wojny światowej. Została o niej napisana książka “Niebo w kolorze popiołu” s. Benedykty Baumann OP.