Franciszek z Asyżu
Kim on właściwie był?
Pełne nazwisko: Giovanni Bernardone
Pseudonim: Biedaczyna z Asyżu
Data urodzenia:1181r. lub 1182 r.
Data śmierci: 03/10/1226
Miejsce urodzenia: Asyż, Prowincja Perugia, Włochy
„Gigant” świętości, który nie przestaje fascynować ludzi w każdym wieku i wszystkich religii.
W młodości żył beztrosko i razem z przyjaciółmi oddawał się zabawie, marzył, by zostać rycerzem.
Za udział w powstaniu przeciwko feudałom trafił do więzienia, z którego wyszedł dotknięty choroba. Trawiony gorączką słyszał często jakiś dziwny głos, który go fascynował.
W kościele św.Damiana trzy razy Chrystus na krzyżu ożył i rzekł mu: „Franciszku, idź i napraw mój Kościół, który jak widzisz cały jest w ruinie”.
Franciszka zafascynował ewangeliczny ideał ubóstwa, rozdał więc biednym to, co posiadał i część majątku ojca, co doprowadziło do rodzinnego konfliktu.
Później żył jak pustelnik do czasu, gdy w 1208 roku słuchając fragmentu Ewangelii Mateusza – mowy Jezusa do apostołów, wysłanych z misją- Franciszek poczuł powołanie do życia w ubóstwie i oddania się przepowiadaniu Ewangelii.
To on wprowadził zwyczaj urządzania szopki bożonarodzeniowej z żywymi zwierzętami, które adorują narodzonego Zbawiciela.
W 1209 r. Franciszek udał się do Rzymu, aby papieżowi Innocentemu III przedstawić projekt nowej formy życia chrześcijańskiego.
Jedna z legend głosi, że papież wcześniej miał sen, w którym widział walącą się Bazylikę św. Jana na Lateranie. Chwiejącą się budowlę miał podtrzymać św. Franciszek. I rzeczywiście , ewangeliczny radykalizm Franciszka i jego zakonu stał się jednym ze źródeł odnowy Kościoła XIII wieku.
W 1224 r., w czasie, gdy Franciszek pościł przez 40 dni na górze Alverna, na jego ciele pojawiły się stygmaty, czyli rany w tych samych miejscach, w których miał je ukrzyżowany Chrystus. Był to pierwszy w historii Kościoła taki przypadek.
W niespełna dwa lata po śmierci papieża Grzegorz IX ogłosił go świętym.